NataliKalla

Przy dzwonie pojawiła się postać Zniknęła nagle jak się pojawiła Przetarłeś oczy swoje Czy aby to nie zwykłe zwidy Nagle tłum krzyczy na widok trupa Który stracił życie przed sekundą Chodzą szepty jak zginął Odpowiedź masz tuż pod swym nosem Oni w cieni się czają Na szczytach budynków ich spotkasz Albo kiedy krzywdzisz ludzi niewinnych Oni zjawią się wnet po twoją głowę ,,Nic nie jest prawdą Wszystko jest dozwolone" To jest ich motto Którym każdy asasyn ma się kierować Zn

Tyle wspomnień się narodziło To miejsce je przewodzi Gdzie uczucie zakazane rozkwitało Zmieniając los Galaktyki na zawsze On był Rycerzem co pokój niesie Ona była Senatorem jednej z planet Razem walka na śmierć i życie Nie pozwoliła zignorować uczucia Tajemnica przez lata ukrywa Marzenia spełniając swoje Będąc ciągle rozdzielanym Co kłamstwo poprowadziło do ciemności Serca bardziej słuchali swego Niż rozumu potęgi kalkulacji Woleli trud miłości Niż łatwość obojętności Jedna osoba

Drodzy Przyjaciele Ile razem już przeszliśmy? Tej drogi naszej wspólnej Drodzy Przyjaciele Pamiętacie te wspólne chwile? Kiedy śmieliśmy się razem Gdy były chwile odprężenia Drodzy Przyjaciele Pamiętacie ten wspólny boj? Stoczony w walkach Które nie sposób policzyć Drodzy przyjaciele Dlaczego tak się stało? Że Pan Nieba Wschodu Zabrał was po kolei do swego pałacu Drodzy przyjaciele Gdy was nie ma tu Tylko wiatr mym towarzyszem Bardzo mi was brakuje Ale wiem jedno dziś Że już nie czujecie bólu Co czę

No i co z tego? Że jesteś cały we krwi Rany bolą jakby ktoś sypał solą No i co z tego? Gdy masz wrażenie, że bronisz przyjaciół A nawet zupełnie obcych osób No i co z tego? Że połowa patrzy z pogardą Za to druga patrzy z uznaniem I co z tego? Że mogą uważać cię za wariata Że mogą uważać cię za bohatera I co z tego? Że życie krótkie jest Może być tak samo długie I co z tego? Że ktoś ucieka przed wyzwaniem To ty je podejmij w takim razie I co z tego? Że połowa ci

Kto sieje wiatr Który podnosi ptaki do lotu Rozkrusza największe góry Wzburzając morze klawisze fortepianu Kto sieje wiatr Niosąc chmury pełne deszczu Pozwalając ziemi suchej Zwilżyć swe spękane usta Kto sieje wiatr Pędzący w swym gniewie Niszcząc wszystko na swej drodze Zamykając na zawsze oczy dziecka Kto sieje wiatr Melodię wiatru słychać daleko Dochodzącą ze Wschodu fletu Wprost do waszych uszu Wsłuchaj się w melodię dobrze Skup na jej taktach romantycznych Granych na falach oceanu Dowiesz się Kto sieje wiatr.

Przyspiesz kroku przyjacielu Nie możemy się spóźnić! Biegiem omijamy ludzi na stacji By dostać się na właściwy peron Bo pociąg ten jest wyjątkowy Inny niż dotychczas ci znane Co ja widzę na twej twarzy! Takie zdziwienie u ciebie to rzadkość Ale to dla mnie dobrze Niespodzianka się na pewno uda Wielu ludzi czeka na ten pociąg Który zabierze nas w nieznane Czekamy na niego wspólnie Ja tylko niecierpliwa jestem Bo chce ci pokazać bardzo Gdy nadjechał już na peron Ty w śmiech głęboki wpadłeś Bo dl

Igram z demonami Bo to taka dobra zabawa Chociaż inni ostrzegają Że niby dla mnie źle się skonczy A mówią to ci co boją się ruszyć By walczyć o sens dobra dla tego świata Jesteśmy jednym z nich? jak to lepiej z stąd odejdź Gdy wrota piekieł się otwierają Słychać z nich krzyki bólu konania Ryk bezlitosnych istot Co chcą uciec ze swego więzienia By skosztować krwi niewinnych Jak jesteś po stronie odwagi Bierz miecz swój magiczny I ruszaj ze mną do boju By zamknąć spowrotem te wrota Wrz

Tyle lat minęło długich Odkąd byłeś z nami tu Gdy razem najlepsze czasy Spędzaliśmy na przygodach Od których samego Hokage głowa ze zdumienia bolała Teraz tylko pomnik w lesie Przypomina nam te czasy przyjaźni W których tak pomagał śmiechem Mimo, że ja z klanu nienawiści Gdzie ogień pod naszym rozkazem On z klanu woli pokoju świata Mając dowództwo nad lasem I wiatrem noszącym potęgę światła Był z nami trzeci przyjaciel Z klanu białych oczu przenikających Co w zarodku potrafiły z

Gdzie blask ognia Tańczy w świetle księżyca Szum wiatru usłyszeć można Tam liście śpiewają cicho Historię o ludziach niezwykłych Co mieszkają tu od lat Liście barwy szmaragdu Odbijają swe piękno ognistym lustrze Które strażniczy wiosce ukrytej głęboko W samym środku gaju kresu Skąd płyną pieśni ludu Liścia O swych bohaterach wielkich Którzy Sztukę Shinobi opanowali Na najwyższych szczytach tajemnic Stając się współtwórcami ninjutsu Bronili osady przed wrogami

W tym czasie Konrad siedział w Domu Wodnika i badał miejsce gdzie zaatakowano Versau. Znalazł on sztylet, który był w klatce piersiowej zaatakowanego. Swoją mocą wyczuł do kogo należał. Kiedy to zrobił był zszokowany bo ci co zaatakowali to byli lustrzane odbicia Złotych Rycerzy. Konrad jak się o tym dowiedział od razu pobiegł gdzie była Pola, bo ona najlepiej znała magię świata luster. Wyczuwał jej aurę strażniczki w Komnacie Papieża. Przebiegł przez Dom Ryb i dobiegł do Komnaty wtedy zauważył Pole przek